Há Palavras Que Nos Beijam

Há palavras que nos beijam
Como se tivessem boca.
Palavras de amor, de esperança,
De imenso amor, de esperança louca.
Palavras nuas que beijas
Quando a noite perde o rosto ;
Palavras que se recusam
Aos muros do teu desgosto.
De repente coloridas
Entre palavras sem cor,
Esperadas, inesperadas
Como a poesia ou o amor.
(O nome de quem se ama
Letra a letra revelado
No mármore distraído
No papel abandonado)
Palavras que nos transportam
Aonde a noite é mais forte,
Ao silêncio dos amantes
Abraçados contra a morte.
Słowa są jak pocałunki
Tak jak gdyby usta miały.
Słowa w miłości, nadziei
Nadziei z miłości ogromnej.
Słowa nagie, gdy całujesz
Kiedy noc twarz swoją traci,
Słowa, które Ty odrzucasz
W oburzenia swego mury.
Wśród kolorów rozkwit nagle
Tuż przy słowach tak bez barw,
Takie nieoczekiwane
Jak poezja albo miłość.
A nazwiska ukochanych
Wyjawione po literze,
Na marmurze rozproszone
Zapomniane na papierze.
Słowa, co nas przenoszą
Tam, wśród nocy gęstej czerni,
Ukochanych ciszy stroną
Zaplecionych przeciw śmierci