O Silêncio Da Guitarra

O silêncio da guitarra
Que à minha alma se agarra
Como se fora de fogo
Em meu peito se demora
Qua alegria também chora
E apaga tanto desgosto
Este silêncio do Tejo
Sem ter boca para um beijo
Nem olhos para chorar
Gaivota presa no vento
Um barco de sofrimento
Que teima sempre em voltar
Lisboa, cais de saudade
Onde uma guitarra há-de
Tocar-nos um triste fado
Quando a alma se agiganta
A tristeza também canta
Num pranto quase parado
Czemu milczy gitara
To przylega do mojej duszy
Jak zewnętrzny ogień
Utrzymuje się w mojej piersi
Także płacze z radości
I zmywa wiele zmartwień
Ta cisza na Tagu
Bez ust do pocałunku
Nawet nie płaczą oczy
Mewa uwięziona w wietrze
Łódź w cierpieniu
Która upiera się zawsze wracać
Lizbona nabrzeże tęsknoty
Tam gdzie jest gitara
Wzrusza nas smutne Fado
Kiedy dusza się unosi
Smutek także śpiewa
Prawie ustaje płacz