Fado Curvo

No templo que é só do fado
A alma é como um jardim
Onde as flores dançam de lado
Na ventania sem fim
Aguentarão, pobrezinhas,
As fúrias da natureza?
Paixão não é linha recta
Nem fado é a certeza
O fado é como um jogo
Que deus inventou inspirado
Se nos pôs cá nesta vida
Foi para jogar o fado
Na mesa dos sentimentos
O coração é um dado
E rola com as guitarras
E dá um número que é fado
O um, o dois e o três,
Faces da mesma verdade.
O quatro e o cinco já são
O jogo da felicidade
O número seis é saudade
Por ela venho cantar
Abriram-me as portas à alma
E agora é vê-la dançar
Ty czasie jesteś jak los.
A dusza jak ogród w nim
Gdzie kwiaty porywa w taniec
Nieustający wir
O jakże cierpią biedacy
Od pełnej furii przyrody
A pasja też nie jest prosta
Gdy nie ma pewności losu.
Ach losie ty jesteś, jak gra
Boskiej myśli inspiracja
Gdy w tym życiu się zbierzemy
Z przeznaczeniem chcemy zagrać
Na stole uczuć rzucone
Serce, jak kość do gry.
I z gitar kołki wyjęte
Zdradzą znaczenie liczb.
I jeden, i dwa, no i trzy
Strony to tej samej prawdy.
Do czterech i już do pięciu
Gra ciągła z losem o szczęście.
Numer sześć jest tęsknotą
Prosimy by go zaśpiewać.
Mieć bramę do duszy otwartą
W jej taniec móc się wpatrywać.